Time flies when you're having fun!! Iets sneller dan verwacht, maar hieronder ons tweede verslag. Dit keer geen foto's (sorry Max, maar wel erg bedankt!) want dat is hier in China niet zo makkelijk ondanks dat alle chinezen ons altijd en overal willen helpen. Maar soms werkt de techniek niet mee. Maar goed, waar waren wij gebleven?

Mongolie

We gaan beginnen aan het laatste stuk van de trans mongolië expres van Ulaan Bataar naar Beijing. Het begint al lekker als blijkt dat onze gids vandaag niet komt. Ze heeft aan het hotel doorgegeven dat we met een andere groep mee moeten naar de trein. Helaas zijn die al weg dus moeten we lopen naar het station. Gelukkig is het niet erg ver, dus we halen de trein met gemak. Het is weer een hele andere trein dan de vorige. We slapen nu boven elkaar maar hebben ook een enorme zetel aan de andere kant en delen een badkamertje met de buren. Het treinpersoneel is Chinees en ze spreken mandarijn. Als wij dat horen lijken het net drie nieuwe typetjes van De Vliegende Panters. Misschien een tip voor hun volgende show? We hebben nog twee stops in Mongolië voordat we in China aankomen. We rijden voornamelijk door de Gobi woestijn: veel zand, gras en af en toe een ger-tent. Het wordt inmiddels al avond en kunnen genieten van een mooie, rode zonsondergang.
Bij de grens is het weer veel formulieren invullen en we worden gecheckt op de beroemde/beruchte Mexicaanse griep. Fred 34,5 en Kitty 34,4 graden zijn de officiële meetingen, dat kan niet gezond zijn. We moeten het invullen op onze gezondheidsverklaring en mogen China in.

China

In Rusland en Mongolië is het spoor breder dan in de rest van de wereld (dankzij de tsjaar). Daarom moet het onderstel van onze trein verwisseld worden. Eerst worden alle wagons losgekoppeld van elkaar. Dan worden de wagons één voor één omhoog getakeld van het onderstel. DeMongoolse onderstellen worden vervolgens weggereden en deChinese onderstellen komen van de andere kant naar binnen. De treinstellen gaan weer naar beneden en we zijn klaar voor China. We rijden nu door naar het eerste plaatsje vlak na de grens. Hier mogen we uit de trein om inkopen te doen en voor een sanitaire stop. Inmiddels zit iedereen al een paar uur bij de grens in de trein te wachten en aan de grens zijn de toiletten in de trein op slot dus veel mensen zetten het op een rennen. Eindelijk kunnen we gaan slapen, de grens Mongolië/China heeft dan bij elkaar 5 uur gekost. De volgende dag is de spectaculairste van alle dagen in de trein. Als we Beijing naderen wordt het landschap echt prachtig: wij rijden door de bergen en beneden stroomt de rivier. We zien allemaal vissertjes zitten langs de rivier en in bootjes en wij rijden door ruim 70 tunnels.
Als we aankomen op het station van Beijing is het een drukte van jewelste maar niemand die ons komt ophalen. In de meeste steden gaan wij zelf op zoek naar ons hotel/guesthouse, maar voor Beijing hadden wij een pick up geregeld omdat dit onze eerste stop in China is. Fred loopt het hele perron af maar niemand met onze namen. We besluiten dan maar te gaan lopen en zelf naar het hotel te gaan. Wat een mensenmassa, echt een gekkenhuis. Maar als we bij de uitgang komen zien we toch ineens onze namen. Pfffffff, in deze massa is het toch wel lekker als je wordt opgehaald. De gids stelt zich voor als Robbert (alleChinese gidsenhebben ook een westerse naam, wel zo makkelijk voor de toeristen). We slapen in het Bamboo Garden hotel wat een prachtig hotel is. Het is gelegen in een hutong (een oud, ommuurd stadswijkje) en heeft een prachtige binnentuin waaraan de kamers liggen. We gaan direct de stad verkennen. Wat een rustig verkeer vergeleken met het verkeer in Ulaan Bataar, veel minder getoeter. Toch leven er 17 miljoen mensen in Beijing. Het is lekker druk op straat: veel eettentjes en karretjes met etenwaar ter plekkehet eten voor je wordt bereid. De geuren zijn heerlijk. Vlakbij het hotel zijn de Drum en Bell towers gelegen. Deze bezoeken we als eerste en we merken al snel dat een bezoek aan China goed voor onze total workout zal zijn, wat een hoge treden (sommige 40-50 cm hoog!) en steile trappen. Je bent echt gebroken als je boven komt. We hebben een mooi uitzicht over de stad en er is ook nog een optreden. We slenteren nog wat verder door de stad en voor we het weten staan we op het plein van de hemelse vrede. Het is er echt heel erg druk rondom de Chinese vlag (wij zijn twee van de weinige niet-chinezen). Het blijkt dat ze om 7 uur 's avonds de vlag omlaag halen met een hele ceremonie daarbij. Die pikken we mooi even mee. Omdat het zo druk is kan bijna niemand wat zien. Fred is lang en kan de camera boven de mensen houden. We kantelen het beeldscherm van de camera zodat we alles kunnen zien. Dit gaat als een lopend vuurtje over het plein en al snel hebben we zo'n dertig man om ons heen die meekijken op ons beeldscherm. Echt grappig!! Hierna gaan we met de metro terug naar het hotel. Heel het plein loopt leeg dus (het wordt al bijna gewoon), het is weer een gekkenhuis. De volgende dag willen we naar de verboden stad en de tempel van de hemel. We besluiten het op de fiets te gaan doen. De vorige dag hadden we gezien dat Beijing goed is ingesteld op fietsers. Er zijn aparte fietspaden en deze zijn echt mega breed. Dus daar gaan we dan op de fiets door Beijing! Bij de verboden stad lijkt het wel of heel China vandaag heeft besloten hier naar toe te gaan. Okay, de laatste keer dan: China is ECHT DRUK!!!! Vanaf nu zeggen we er niets meer over

. En daarna naar de tempel van de hemel. Op de terugweg zien we nog een mega shopping-mall vlakbij de verboden stad. Mooi contrast tussen oud en nieuw. We gaan er even kijken maar schrikken van de prijzen: alles is even duur of zelfs duurder dan in Nederland. We gaan snel weer naar buiten en struinen wat over de lokale marktjes.
De volgende dag gaan we naar het zomerpaleis van de keizer. Er is een groot meer bij en alle chinezen staan in de rij voor het huren van een waterfiets, het is net een dagje Efteling. Daarna gaan we naar het Olympisch park en bezoeken daar o.a. het olympisch stadion (bird's nest). Net zoals in Sydney zijn wij een jaar na de olympische spelen op bezoek. Het stadion maakt indruk op ons. Wat waren we er graag bij geweest vorig jaar. De olympische spelen in London (2012) besluiten we te gaan bezoeken. 's avonds bezoeken we nog een Kung-fu show en we spreken met Robbert voor de volgende dag om 1 uur af om naar de Chinese muur te gaan. We hebben dan al op de weersberichten gezien dat het weer niet al te best wordt. De volgende dagen is het zwaar bewolkt, echt shit. We maken een dagtrekking over de muur maar door het weer hebben we niet de vergezichten waarom deze plek van de Chinese muur bekend staat. Wel een mooi spooky uitzicht wat toch ook wel z'n charme heeft. Onze gids stond erop om mee te lopen met ons, hij was als de dood dat er iets met ons zou gebeuren. Prima hoor! De volgende dag lunchen we in het meest favoriete restaurant van de chinezen: 'Old noodles Beijing'. Hier hangt het menu gewoon op panelen aan de muur. We zijn hier de enige westerlingen, het geslurp en gesmak is oorverdovend maar het eten heerlijk. We laten Robbert maar bestellen aangezien ons Chinees nog niet vloeiend is . Aan het einde van de middag naar het station voor de nachttrein naar Ping Yao. We hebben veel spookverhalen gehoord over snurkende chinezen maar wat blijkt: we delen onze coupé met twee Nederlandse dames (die ook lekker kunnen snurken overigens), wel zo gezellig. Ping Yao staat op de wereld erfgoed lijst van Unesco. Het oude centrum wordt nog omringd door een complete stadsmuur, iets wat je niet meer vaak ziet in China. We zitten met onze guesthouse echt midden in het oude centrum. Het heeft leuke binnenplaatsjes waar de kamers aan liggen. Het restaurant heeft allemaal plaatselijke gerechten op de kaart staan die we in de dagen dat we hier zijn bijna allemaal proberen. Heerlijk en het eten met de stokjes gaat steeds beter. Alleen Kitty heeft af en toe nog een misser zeker als ze net een schoon T-shirt aan heeft. De oude binnenstad is gewoon het openluchtmuseum van China, er zijn veel gebouwen bewaard gebleven die je kan bezoeken. Naast de stadsmuur (uit 1370) bezoeken we in twee dagen veel gebouwen en tempels maar eerst de oude bank (spreekt ons natuurlijk erg aan), zelfs de oude kluis is bewaard gebleven. Na Ping Yao gaan we met de nachttrein naar Xian. Op het station van Ping Yao zijn we echt een bezienswaardigheid. Ook hier de enige westerse toeristen. De scholen beginnen weer na het weekend dus er zijn veel studenten die de trein nemen om naar hun universiteit te gaan. Vooral de vlaggetjes die wij hebben verzameld op onze reizen en nu op onze rugzak zitten zijn een aanknoppingspunt om een gesprek met ons te beginnen. Als wij de trein instappen zien wij veel mensen die de hele reis moeten staan in verband met de drukte. Een rit van 11 uur...
In Xian zelf op zoek naar het hotel. In een stad van 8 miljoen inwoners en dus heel veel openbaar vervoer, weet Kitty het te presteren om de weg te vragen in een bus die wij precies moeten hebben. Perfect!! Xian is wereldberoemd vanwege het terracotta leger maar de stad zelf is ook de moeite waard: de stad kent een geschiedenis van ruim 2.200 jaar. Ook hier weer een drum en bell tower: de drum tower werd gebruikt om de inwoners 's nachts te informeren (poort gaat dicht, alles is goed, etc), de bell tower om overdag informatie te geven. Daarnaast een ruim 1.300 jaar oude grote moskee bezocht in een wijk met vele kleine straatjes met typisch Chinese eettentjes. Maar goed, terug naar het terracottaleger. Bij toeval in 1974 ontdekt door een paar boeren die een gat aan het graven waren voor een waterput. Echt bij toeval want waren ze 20 meter meer naar het oosten gaan graven, dan was het leger niet gevonden. Er zijn inmiddels 7 plekken gevonden, 3 daarvan kunnen de bezoekers bezichtigen. Erg indrukwekkend om te zien. De drukte hier valt reuze mee, wij zijn er ook eerder dan de grote touringbussen en hebben dus ruim de tijd om van het al moois te genieten en foto's te nemen.
Wij nemen weer een nachttrein, maar nu naar Chengdu. Inmiddels hebben wij op onze reis al ruim 11.000 kilometer afgelegd per trein! Chengdu is een super relaxte stad met vele parken en theehuizen waar je de hele dag mensen ziet Chinees schaken, Mahjong-en en kaarten. In de parken wordt er nog badminton gespeeld (Andre en Marjan: is het seizoen alweer begonnen?), gedanst en een poging gedaan tot zingen. Inderdaad: karaoke. Jammer genoeg hebben ze hier geen Singstar DVD's anders hadden wij de Chinezen een poepie laten ruiken!
Chengdu is voornamelijk bekend vanwege de panda's, deze hebben wij uiteraard bezocht. Met name de kleinere panda's (zo rond 1 jaar) zijn echt super schattig om te zien. Ze zijn heel erg speels, klimmen overal in (en vallen overal uit) en als ze geroepen worden voor hun (bamboe) ontbijt dan is het hek van de dam: ze rennen over elkaar heen naar hun verzorgers.

Tot zover onze tweede bijlage, wij hopen zo snel mogelijk wat foto's te plaatsen.