Australië

Het heeft even geduurd sinds onze laatste weblog, maar dat heeft alles te maken met het feit dat wij nu in Nieuw-Zeeland zitten en dat land bevalt ons zo goed (daar later meer over) dat wij soms geen tijd/puf hadden om aan onderstaand verhaal te werken. Maar het verhaal is af, dus laten wij snel beginnen:

Na zes landen te hebben bezocht waar wij nog nooit eerder waren geweest, vlogen wij vanuit Japan naar een land wat wij al eerder hadden bezocht: Australië (22 miljoen inwoners, 210x zo groot als Nederland). Wij begonnen in Adelaide (Zuid-Australië), een stad die ons niet echt kon boeien. Het enige wat boeiend was, was een cricket wedstrijd tussen Australië en de West-Indies.

Vanuit Adelaide zijn wij in westelijke richting gereden, om precies te zijn: naar Baird Bay. Wij hadden jaren geleden gelezen dat in dat dorpje je de mogelijkheid had om in de vrije natuur te zwemmen met zeeleeuwen en dolfijnen. Iets wat hoog op ons verlanglijstje stond en het bleek (gelukkig) super leuk te zijn. Het dorp ligt in een baai en aan het begin van de baai ligt een zeeleeuwenkolonie. Met een kleine boot vaar je de baai uit, op weg naar de kolonie en gaat vervolgens het water in met duikpak & snorkel. De zeeleeuwen zijn super nieuwsgierig en zodra je in het water ligt, komen ze je tegemoet zwemmen om te zien wat je aan het doen bent.

Via de Clare Valley (wijngebied in de buurt van Adelaide, erg lekkere riesling) zijn wij toen doorgereden naar Kangaroo Island. 10x zo groot als Texel maar slechts 4.400 inwoners op het hele eiland...... maar het heeft ook andere bewoners en daar kwamen wij speciaal voor. Op de eerste avond hebben wij de pinguins bezocht. Op het eiland komen s’avonds de kleine blauwe pinguins aan land. Het is de kleinste soort pinguin en blauw van kleur. Ze zijn echt super schattig en lijken erg onhandig op het land. De tijd dat wij ze bezochten hadden ze al jongen en die stonden verwachtingsvol op hun ouders te wachten wat ze vandaag te eten kregen. De volgende dag zijn we naar de andere kant van het eiland gereden, er is daar een nationaal park en de kustlijn is heel bijzonder met hoge kliffen en golven die mans hoog zijn. Vanaf de kliffen kun je de zeeleeuwen zien zwemmen en zonnebaden. Wij krijgen er geen genoeg van en zouden eigenlijk wel weer met ze willen zwemmen. Op de terugweg bezoeken we het koala bos. Het is een natuurlijk bos met zo’n dertig koala’s verspreid in het bos. De eerste koala zien we al direct hangen in de boom. Het is werkelijk hangen wat ze doen en we zijn bang dat ze naar benenden vallen. Als we verder door het bos lopen moeten we goed zoeken maar toch zien we er wel een stuk of twaalf (volgens de eigenaar van onze B&B zijn we geluksvogels, of hebben we gewooon goeie ogen) en allemaal slapen ze heerlijk in de boom. Omdat de verbranding van de koala heel traag werkt slapen ze veel: gemiddeld zo’n 19 á 20 uur per dag. Kitty zou willen dat ze een koala was

.

Ondanks dat we op kangaroo island zitten zien we helaas geen levende kangaroes. Helaas wel een aantal aan de kant van de weg maar deze kunnen niet meer springen

. We eten nog de famous fishburger als diner en dan moeten we helaas kangaroo island alweer verlaten. We nemen de eerste veerboot in de ochtend die vertrekt. We zijn heel blij dat we weer veilig op het “vaste” land zijn want eigelijk mochten we van het verhuurbedrijf niet naar het eiland met de auto.

Dan gaan we eindelijk aan de Great Ocean Road beginnen, een prachtige weg die al kronkelend de kustlijn volgt. Het zeewater is prachtig turquoise van kleur en de stranden witter dan wit. Een genot dus om te rijden en af en toe te stoppen om te genieten van het uitzicht. Maar een stukje landinwaarts is het ook mooi: zo lopen wij op een dag op een metalen wandelpad op 25 meter hoogte door een prachtig regenwoud. Het pad is 600 meter lang en heeft als absoluut hoogtepunt een uitkijktoren op 47 meter en een stuk brug die maar aan één kant aan een pilaar hangt. Als je aan het einde staat hang je dus letterlijk zo’n 30 meter boven de grond..... ’s middags zijn wij dan aan de kust waar wij nog een vuurtoren willen bekijken. Het waait daar echter zo hard dat mensen de vuurtoren niet durven te benaderen. Helden als wij zijn doen wij dat uiteraard wel met als gevolg dat de bril van Fred gewoon van zijn gezicht wordt afgeblazen. Oeps! Gelukkig weet Kitty met een snoekduik de bril nog te redden. Eenmaal boven op de vuurtoren aangekomen zegt de plaatselijke gids nog doodleuk dat het een kalme dag is vandaag. Australische humor!!

Het hoogtepunt van de Great Ocean Road is toch wel de twaalf apostelen die staan opgesteld in de oceaan. Door erosie zijn er in de loop van de tijd twaalf stukken rots in het water blijven staan die de naam “twaalf apostelen” kregen. Dagelijks worden ze nog steeds door de zee aangetast wat er toe heeft geleid dat er pilaren zijn ingestort.

In een paar dagen zijn wij naar Melbourne gereden, waar wij een apartement hadden gehuurd. De snelweg krijgt na Melbourne een andere naam “the Princess Highway” die via de kust ons naar Sydney zou leiden. Maar alvorens die kant op te gaan, zijn wij nog eerst op Phillip Island geweest. Daar heerlijk een dagje strand gedaan: nooit gedacht dat wij ooit nog in zee zouden zwemmen half december. En, omdat wij ze zo leuk vinden, weer een bezoek gebracht aan een pinguin kolonie. Dit keer was het te groot, te commercieel. Het werd ook de pinguin parade genoemd het leek wel disneyland. Mocht je ooit pinguins willen kijken: ga naar kangaroo island...

Via de Princess Highway zijn wij doorgereden via kronkelige wegen, door mijnwerkersplaatjes, langs de kust maar ook door bosrijke gebieden naar Sydney. Australië is een prachtig land maar iets te groot voor ons: als wij onze auto na drie weken inleveren hebben wij bijna 5.000 kilometer gereden. Pfffff.... Gelukkig slapen wij maar liefst 8 nachten in Sydney, om precies te zijn: in de wijk Pott’s Point. Een wijk met vele restaurantjes die wij allemaal trachten uit te proberen, maar een week is bij lange na niet genoeg. Na een aantal dagen Sydney en omgeving te hebben verkend (Bondi Beach, Blue Mountains met de “three sisters”, Manly Beach, Opera Housre, etc.) kwam het einde van 2009 opeens razendsnel dichterbij. Een moment dat wij absoluut in Sydney wilden vieren en meemaken. Met ons nog ongeveer anderhalf miljoen inwoners/toeristen. Om optimaal de sfeer te kunnen proeven, hadden wij besloten om het vuurwerk van Sydney te bekijken vanuit de botanische tuin van Sydney. Er is daar onder andere een plek waar 20.000 mensen worden toegelaten om oudjaarsavond te komen vieren. Deze plek was gratis en had een wie-eerst-komt-heeft-de-beste-plek regel. De avond daarvoor waren wij nog naar een theatervoorstelling geweest en toen wij terugliepen naar ons hotel zagen wij om elf uur ’s avonds (dus op 30 december!) al de eerste mensen liggen.... Op oudjaarsdag dus maar vroeg opgestaan en achteraan aangesloten. Uiteindelijk om één uur ’s middags het terrein op mogen lopen en de uren daarna ons vermaakt met de omringende mensen, gekkigheid en het lezen van een boek. Het vuurwerk in Sydney begint al om negen uur ’s avonds (men zegt speciaal voor de kinderen) en dan wat kleiner vuurwerk om tien en elf uur, half twaalf en kwart voor twaalf. Dan is het aftellen geblazen en is het dan eindelijk 2010! Wij zijn vervolgens getuige van een prachtig vuurwerk (door sommige in Nederland live gezien via internet) wat erg lang duurt.

Een aantal van jullie hebben het inmiddels gehoord, maar wij hebben onze reis inmiddels aangepast. Wij hebben besloten om een maand langer in Nieuw-Zeeland te blijven (wij zullen daar nu ruim twee maanden blijven). Omdat wij op 26 maart weer terug moeten zijn in Nederland, hebben wij daarom Bolivia en Peru moeten schrappen. Naar die landen gaan wij nog wel een keer.

Over onze avonturen in Nieuw-Zeeland hebben wij het de volgende keer, maar bijgaand alvast een paar steekwoorden: afgewezen, zon & regen, ministers & de minister-president, sky-diving, 52 jaar oude Volkswagen, tramping, verkeersboete, collega’s tegenkomen en 40 jaar oude Fred.